Manisa Directorate of Culture and Tourism: Ağlayan Kaya (Weeping Stone) in Mount Sipylus, Manisa, Turkey
Ağlayan Kaya (Weeping Stone) in Mount Sipylus, Manisa, Turkey Manisa Directorate of Culture and Tourism

Ovid, Metamorphosen, 301-312

orba resedit
exanimes inter natos natasque virumque
deriguitque malis. nullos movet aura capillos,
in vultu color est sine sanguine, lumina maestis
stant immota genis; nihil est in imagine vivum.
ipsa quoque interius cum duro lingua palato
congelat, et venae desistunt posse moveri;
nec flecti cervix nec bracchia reddere motus
nec pes ire potest; intra quoque viscera saxum est.
flet tamen et validi circumdata turbine venti
in patriam rapta est; ibi fixa cacumine montis
liquitur, et lacrimas etiam nunc marmora manant.

(Niobe hat sich gegen Leto, die Mutter der Götter Artemis und Apollon, vergangen, indem sie behauptete, sie sei aufgrund ihrer 14 Kinder glücklicher als diese. Daraufhin töten Apollon und Artemis zuerst alle Söhne und dann alle Töchter der Niobe).

Und so saß sie kinderlos unter den Toten, den Söhnen, den Töchtern, dem Mann, und wurde vom Unglück erstarrt. Kein Haar bewegt nun der Wind, das Antlitz ist farblos und blutleer, es stehen starr in den finstren Höhlen die Augen, und nichts ist am ganzen Bilde lebendig. Auch friert innen am harten Gaumen fest ihre Zunge, und es hört in den Adern nun auf das Schlagen des Pulses. Nicht mehr beugen kann sich der Nacken, der Arm sich nicht rühren, gehen nicht mehr der Fuß. Nur Stein ist im Innern des Körpers. Dennoch weint sie. Es hüllt sie ein mächtiger Wirbelwind ein und reißt sie fort in die Heimat, und fest dort gefügt an des Berges Gipfel zerfließt sie, und Tränen vergießt der Marmor noch heute.

Publius Ovidius Naso, Metamorphosen, lateinisch-deutsch, übersetzt von Niklas Holzberg, Sammlung Tusculum Berlin 2017.

Ovid, Metamorphosen, 301-312